Minimale eisen verantwoord houden roofvogels en uilen.
Vijf vrijheden van Brambell
Om een dier verantwoord te houden moet men voldoen aan een vijftal eisen, deze zijn in 1965 opgesteld door professor Roger Brambell in opdracht van de Britse regering . Hij stelde dat een individu in een staat van welzijn verkeert wanneer het in staat is zich actief aan zijn levensomstandigheden aan te passen en daarmee een toestand kan bereiken die het als positief ervaart.
De SVRH neemt in haar eisen voor de aangesloten bedrijven de vijf vrijheden van Brambell als uitgangspunt.
De SVRH neemt in haar eisen voor de aangesloten bedrijven de vijf vrijheden van Brambell als uitgangspunt.
1. Vrij van honger, onjuiste voeding en dorst.
De vogels hebben toegang tot vers drinkwater en krijgen een dieet dat bijdraagt aan een optimale gezondheid. Het eenzijdig voeren van bijvoorbeeld alleen eendagskuikens is onjuiste voeding. De roofvogelhouder verplicht zich een dier dusdanig gevarieerd te voeren dat het dieet zoveel mogelijk overeenkomt met een natuurlijk eetpatroon. De dieren krijgen voldoende voer en worden niet schraal gehouden alleen om vliegprestaties te verbeteren.
2. Vrij van thermaal en fysiek ongenoegen.
De roofvogel zit niet vastgebonden aan een blok of sprengel, maar is gehuisvest in een voliere die door de ligging en/of inrichting de vogel de keus laat om wel óf niet in de zon zitten. Vogels met een tropische herkomst die niet ‘winterhard ‘zijn hebben toegang tot een vorstvrije ruimte.
3. Vrij van pijn, letsel of ziekte.
Identificatie ringen moeten de juiste diameter hebben en mogen geen scherpe randen vertonen. Schoentjes mogen niet knellen of te ruim zijn, zitstokken moeten de juiste maat en afwisselende structuur hebben om pootproblemen te voorkomen. De roofvogelhouder verplicht zich om bij vermoeden van ziekte of pijn een dierenarts te raadplegen. Jonge vogels, met nog niet volledig ontwikkelde pootgewrichten, mogen niet op de handschoen vast gehouden worden. Dit om lichamelijk letsel bij plotseling afvliegen te voorkomen.
4. Vrij om soorteigen gedrag te vertonen.
Vogels moeten gehuisvest zijn in een volière, met een mogelijkheid om hoog te zitten, te schuilen voor zon en/of regen en van zitplaats te wisselen door (kort) te vliegen. Dieren die van nature in sociale groepen leven hebben minimaal zicht op 1 of meerdere andere roofvogels en/of uilen of de mogelijkheid om gedurende de dag op eigen initiatief sociale contacten aan te gaan met andere dieren of mensen. Vogels die meedoen aan een educatieve demonstratie vertonen uitsluitend soorteigen gedrag dat door training op verzoek getoond kan worden. Eventuele niet natuurlijk gedragingen zoals in een vervoershok stappen of handelingen voor mogelijk medisch onderzoek worden eerst in een trainingssituatie geoefend. Bij alle vormen van trainen werkt de roofvogelhouder in de aanleerfase uitsluitend met positieve bekrachtiging.
5. Vrij van angst en chronische stress.
Chronische stress, dus aantasting van welzijn, ontstaat als een dier voor langere tijd nauwelijks tot géén invloed kan uitoefenen op zijn omgeving en deze ook nauwelijks tot niet kan voorspellen. Vastgebonden huisvesten beperkt niet alleen soorteigen gedrag, maar ook de mogelijkheid om weg te gaan voor potentieel onaangename situaties. Vooral dit laatste kan aanleiding zijn voor chronische stress. De roofvogelhouder verplicht zich om de vogels die meedoen in educatieve demonstraties dusdanig te socialiseren en habitueren dat de dieren geen stress ondervinden van het contact met voor hen vreemde mensen en situaties.
